ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ
Η συνέπεια βοηθά τους ανθρώπους να συμβιώσουν αρμονικά μέσα στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και να προοδεύσουν
Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ: Η ασυνέπεια χαρακτηρίζει την εποχή μας και εν πολλοίς την ελληνική κοινωνία. Αιτίες είναι ο εγωκεντρισμός και η έλλειψη αυτοελέγχου και πειθαρχίας του ατόμου.
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑΣ: Ο ασυνεπής βρίσκεται σε μια διαρκή αναταραχή. Η συμπεριφορά του τον ταπεινώνει στα μάτια των συνανθρώπων του, οι οποίοι χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του, επίσης, μένει χωρίς φίλους, φτάνει σε σημείο να ψεύδεται, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος και αποδοτικός. Η απόλυτη και συνεχής ασυνέπεια προκαλέι μια συναισθηματική αναισθησία και αδιαφορία γενικώς.
Ο ΣΥΝΕΠΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Είναι συνεπής στον ευατό του, στους άλλους, αλλά και απέναντι στους νόμους του κράτους,αισθάνεται δε ικανοποίηση και ψυχική ηρεμία. Η συνέπεια βοηθάει ακόμη και στην ηθικοποίηση των ατόμων.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Η συνέπεια και η σταθερότητα δίνουν στα παιδιά την αίσθηση της ασφάλειας και είναι λιγότερο πιθανό να ξεπερνούν τα όρια και να δοκιμάζουν τους γονείς με αρνητικές συμπεριφορές. Επιπλέον, αναλαμβάνουν την ευθύνη των δικων τους δραστηριοτήτων. Η συνέπεια, όμως ,για να αποκτηθεί, χρειάζεται κάποιες συστηματικές προσπάθειες, που πρέπει να αρχίζουν από την παιδική τους ηλικία.
ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΓΟΝΕΩΝ: Συνέπεια και υπομονή στη διδασκαλία του τι είναι σωστό και αποδεκτό και συγκεκριμένες επιπτώσεις, αν το παιδί δε δείξει την κατάλληλη συμπεριφορά, θα το βοηθήσουν να μάθει το σωστό. Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να λαμβάνουν υπεύθυνες αποφάσεις και δεν τα υποχρεώνουμε να υπακούουν στις δικές μας νουθετήσεις.
ΝΑΙ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ: Να λέγει πολλά και να μην κάνει σχεδόν τίποτε. Να υπόσχεται και να μην τηρεί τις υποσχέσεις του. Να πιστεύει και να παρουσιάζεται ουσιαστικά άπιστος. Να φαίνεται ευσεβής και στην πραγματικότητα να είναι ασεβής.
Ειδικά ο Χριστιανός, όπως είναι καθαρός στο βάθος της ψυχής του, έτσι να είναι καθαρός και διαυγης και στις εξωτερικές του εκδήλωσεις.
Οι λέξεις της προσευχής έχουν την ιδιότητα να είναι πάντοτε λέξη γεμάτες υποσχέσεις.
…Δεν μπορείς να λες απλά μια προσευχή χωρίς να έχεις συνέπεια σε αυτό που λες. Δηλαδή, θα πρέπει να εννοείς αυτό που λες: “Αν πω αυτό, ακριβώς αυτό είναι εκείνο που θα κάνω, όταν οι περιστάσεις το ζητήσουν”.
Όταν λες στο Θεό: “ Οτιδήποτε και να κοστίσει , μα οτιδήποτε, Κύριε, σώσε με”, πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι χρειάζεται να βάλεις ολη σου τη θέληση σ’αυτό γιατί μια μέρα ο Θεός θα σου πει: “να το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις”.
Οι Πατέρες κάπου λένε: “Δώσε αίμα και λάβε Πνεύμα”. Αυτό είναι το τίμημα. Εγκατέλειψε τα πάντα και θα κερδίσεις τον ουρανό. Εγκατέλειψε την σκλαβιά και θα βρεις ελευθερία…
(Από το βιβλίο “Μάθε να προσεύχεσαι”, Αρχιεπισκόπου Antony Bloom)
…Σχετικά με την προσευχή «Πάτερ ημών». Μία κυρία στο Παρίσι πριν από λίγα χρόνια μου έλεγε ότι δεν τολμούσε να απαγγείλει την προσευχή αυτή μετά τα λόγια «Ελθέτω η Βασιλεία σου». Αυτή τόσο φοβόταν, ώστε, αν έντιμα έλεγε στο Θεό «γεννηθήτω το θέλημά Σου», τότε ώφειλε να δεχθεί «όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή» με την ετοιμότητα να τα υπομένει.
Ο ίδιος όμως θεωρώ ότι, αν εμείς μόνο τις δύο πρώτες λέξεις της προσευχής αυτής , δηλαδή Πάτερ ημών, αντιλαμβανόμενοι το βαθύ τους νόημα, τότε όλη μας τη ζωή σε όλα τα επίπεδα και τις εκδηλώσεις της θα άλλαζε ριζικά. Αν εγώ είμαι υιός του ανάρχου Πατρός, σημαίνει ότι βρίσκομαι έξω απο την εξουσία του θανάτου, σημαίνει ότι δεν είμαι δούλος αλλά κύριος, κατ’ εικόνα της κυριότητας του ίδιου του Θεού, σημαίνει ότι αυθεντικά είμαι ελεύθερος, με την μοναδική αληθινή έννοια της ελευθερίας. Παραμένοντας σε τέτοια κατάσταση, ο άνθρωπος δέχεται κάθε άλλον συνάνθρωπό του ως υιόν αναστάσεως και παύει πλέον αυτός να είναι για μένα «μηδαμινός» ή «ξένος», αλλά είναι ο αιώνιος αδελφός μου. Πως μπορώ να φόνευσω τέτοιον αδελφό; Αλλά μαζί του ούτως ή άλλως συναντιέμαι στην αιωνιότητα, έξω από την οποία είναι αδιανόητη η ύπαρξη ακόμα και του ίδιου του χρόνου. Ή όπως έλεγε ο Γέροντας Σιλουανός, « ο αδερφός μου είναι η ζωή μου». Σε τέτοια κατάσταση ο άνθρωπος εύκολα και με φυσικό τρόπο συγχωρεί όλα σε όλους, και πραγματικά αγαπά τους εχθρούς του. Αλλά την αληθινή αυτή ευαγγελική κατάσταση κατορθώνουν μόνο όσοι πραγματικά πιστεύουν . Προσευχή που απορρέει από τέτοια παιδική πίστη αμεσότητας αποκαλύπτει στον άνθρωπο άλλους ορίζοντες, μπροστά στους οποίους όλα τα υπόλοιπα στερούνται νοήματος…
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ
