Η Αγάπη Μακροθυμεί
Ένα από τα γνωρίσματα της αληθινής αγάπης είναι ή μακροθυμία. «Η αγάπη μακροθυμεί», σαλπίζει ο απόστολος Παύλος στον ύμνο τής αγάπης (Α’ Κορ. ιγ’ 4).Το συγκεκριμένο απόσπασμα στην πρώτη αποστολή προς Κορινθίους, μιλάει για τη δύναμη και την αναγκαιότητα της αγάπης. Μέσα σε αυτούς τους στίχους εξυμνείται η σπουδαιότητα της αγάπης, το πόσο ισχυρή είναι στη ζωή των ανθρώπων και τον καθοριστικό ρόλο που αυτή κατέχει. Αναφέρεται επίσης ότι οποιοδήποτε προνόμια και να έχει ένας άνθρωπος αν δεν έχει αγάπη είναι περιττό και δεν ωφελεί σε τίποτα. Το δώρο της αγάπης έχει τόσο μεγάλη αξία που ξεπερνά κάθε αρετή .Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει ότι η αγάπη είναι η επιθυμία για την καλοσύνη και την ευτυχία.
Μακροθυμώ σημαίνει καθυστερώ να εκδηλώσω το θυμό μου, αναβάλλω να επιβάλω την τιμωρία, δίνω στους άλλους περιθώρια χρόνου να διορθωθούν. Επίσης μακροθυμώ σημαίνει έχω πλατιά καρδιά που όλα τα χωράει, ανέχομαι τις αδυναμίες των άλλων, δεν τούς κρατώ κακία για το κακό πού μου έκαναν, τούς συγχωρώ. Τέλος μακροθυμώ σημαίνει υπομένω τυχόν αδικίες που γίνονται σε βάρος μου, έχω καρτερικότητα στις δυσκολίες της ζωής. Κατά συνέπεια μακρόθυμος είναι αυτός πού δεν εκνευρίζεται με το παραμικρό, δεν εξάπτεται στο λεπτό, δεν σπεύδει να επιβάλει κυρώσεις. Αυτός που φέρεται με μεγαλοψυχία, με αρχοντιά, με ανωτερότητα. Ο ανεκτικός, ο υπομονετικός, ο καρτερικός!
Στη ζωή παρουσιάζονται πολλά απροσδόκητα γεγονότα. Αλλά δεν τα αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Με διαφορετικό τρόπο τα αντιμετωπίζουν οι οξύθυμοι και με διαφορετικό τρόπο οι μακρόθυμοι. Οι οξύθυμοι με την παραμικρή δυσκολία που θα παρουσιαστεί στο δρόμο τους αγανακτούν και θυμώνουν. Οι μακρόθυμοι συγκροτούν το θυμό τους, για να περάσει η μπόρα και να ξεθυμάνει το κακό. Οι οξύθυμοι μοιάζουν με καράβι πού ταξιδεύει στο ανοιχτό πέλαγος και θαλασσοδέρνεται από τα κύματα του θυμού και της οργής. Οι μακρόθυμοι μοιάζουν με καράβι που είναι αγκυροβολημένο σε υπήνεμο λιμάνι. Εκεί όλα είναι γαλήνια. Επικρατεί ηρεμία. Κι αυτός «άπολαμβάνει ειρήνην καί πλήθος ειρήνης».
Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος ότι, όπως ένας σπινθήρας, όταν πέφτει στη θάλασσα, σβήνει, ενώ τη θάλασσα καθόλου δεν τη βλάπτει, έτσι και τα απροσδόκητα της ζωής, όταν πέφτουν στη μακρόθυμη ψυχή, ξεθυμαίνουν και λησμονούνται, ενώ τη μακρόθυμη ψυχή καθόλου δεν την ταράσσουν. Αν ζημιώσεις τον μακρόθυμο, προσθέτει, δεν σάλευες την πέτρα. Αν τον περιφρονήσεις, δεν έσεισες τον πύργο. Αν του επιφέρεις κτυπήματα, δεν πλήγωσες το διαμάντι. Γι’ αυτό ονομάζεται μακρόθυμος, επειδή έχει μακρά και μεγάλη ψυχή. Καθόσον το μακρό λέγεται και μεγάλο. «Καί γάρ μακρόθυμος διά τούτο λέγεται, έπειδή μακράν τινα καί μεγάλην έχει ψυχήν- τό γάρ μακράν καί μέγα λέγεται» (ΕΠΕ 18α, 378).
Όλες αυτές οι νίκες της μακροθυμίας επιτυγχάνονται από τους ανθρώπους που αγαπούν αληθινά. Διότι η αγάπη πλατύνει την καρδιά (Β’ Κορ. ς’ 11). Κι όταν πλατύνεται η καρδιά, όλα μπορεί να τα χωρέσει, και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, και τα χαροποιά και τα λυπηρά τής ζωής. Η αγάπη δεν αμνηστεύει τα λάθη των άλλων, ούτε αδιαφορεί για τον πνευματικό καταρτισμό τους. Εφαρμόζει μεθόδους αγωγής που επάνω στα πράγματα αποδεικνύονται αποτελεσματικότατες. Μιλάει τότε που πρέπει και λέει αυτά που χρειάζονται. Δίνει περιθώρια χρόνου στους άλλους, για να ηρεμήσουν και να δεχθούν σε ευθετότερο χρόνο τη συμβουλή ή την τιμωρία. Υποδεικνύει τα λάθη τους χωρίς να τους πληγώνει και να τους ταπεινώνει. Την αμαρτία την αποστρέφεται, αλλά τους αμαρτωλούς τους συμπονεί και τους αγαπά ειλικρινά. Θέλει το καλό και τη σωτηρία τους. Βοηθεί στη διόρθωσή τους.
Επίσης η αληθινή αγάπη προλαβαίνει τις αναστατώσεις, σβήνει τις φωτιές του μίσους και ειρηνεύει το περιβάλλον της. Οι άνθρωποι που αγαπούν αληθινά προσεύχονται θερμά γι’ αυτούς που τους λύπησαν. Κι όταν τους συναντήσουν στο δρόμο, δεν τους κρατούν σε απόσταση, αλλά τους χαιρετούν καλόκαρδα κι απλώνουν το χέρι της συμφιλιώσεως. Φέρονται με ανωτερότητα στους άλλους, ακόμη κι όταν κακολογούνται κι όταν διαβάλλονται. Αντιμετωπίζουν και τους πιο δύσκολους τύπους ανθρώπων με μεγαλοψυχία. Κατορθώνουν να παραμένουν και στις πιο αντίξοες συνθήκες ψύχραιμοι και ατάραχοι. Χειρίζονται και τις πιο δύσκολες υποθέσεις με φρονιμάδα και σύνεση. «Μακρόθυμος άνήρ πολύς έν φρονήσει» (Παρ. ιδ’ 29).
Όλα αυτά τα επιτυγχάνουν όχι μόνο με τις δικές τους δυνάμεις αλλά με τη βοήθεια τού Θεού. Μιμούνται το αιώνιο πρότυπό τους, τον Κύριο και Θεό τους, ο Όποιος είναι «μακρόθυμος και πολυέλεος» (Ψαλ. ρβ’ 8). Η μακροθυμία του Θεού δεν «έπάγει οργήν καθ’ έκάστην ήμέραν» (Ψαλ. ζ’ 12). Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν, αν μετά απο κάθε παρεκτροπή των ανθρώπων έπεφτε σαν κεραυνός η τιμωρία; Δεν θα μπορούσε κανείς να σταθεί. Αλλά «μακροθυμεί εις ήμάς ό Θεός, μή βουλόμενός τινας άπολέσθαι, άλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι» (Β’ Πέτρ. γ’ 9). Αναβάλλει την τιμωρία, για να μας δώσει πίστωση χρόνου να μετανοήσουμε. Γιατί το κάνει αυτό; Διότι μας αγαπάει. Εμείς συνεχώς Τον παροργίζουμε αμαρτάνοντας κι ο άγιος Θεός «μακροθυμεί εις ήμάς» περιμένοντας την επιστροφή μας.
Εφόσον ο άγιος Θεός μακροθυμεί στα δικά μας αμαρτήματα, να μακροθυμούμε κι εμείς στις παρεκτροπές των άλλων. Εφόσον ο άγιος Θεός περιμένει τη μετάνοιά μας, να δίνουμε κι εμείς περιθώριο χρόνου στους άλλους να διορθώσουν τα λάθη τους. Πόσο ωραίο πράγμα είναι να μη θυμώνουμε, να μην αγανακτούμε, να μην εκδικούμαστε, αλλά να «μακροθυμούμε πρός πάντας» (Α’ Θεσ. ε’ 14)! Η μακροθυμία είναι θυσία ευπρόσδεκτη στον Θεό. Ας την προσφέρουμε «εις οσμήν εύωδίας» (Εφ. ε’ 2)
