Ο Αγιασμός του Κύκλου Νέων Μητέρων για την Χρονιά 2019-2020.
Το απόγευμα του Σαββάτου 19 Οκτωβρίου στα μαθήματα του Κύκλου Νέων Μητέρων, τελέστηκε ο Ιερός Αγιασμός απο τον Αρχ. Ιωαννίκιο, ευλόγησε όλα τα μέλη και εν συντομία αναφέρθηκε σε ένα από τα μείζονα θέματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς με τα παιδία τους «την εξάρτηση – εθισμού του Διαδικτύου που παγιδεύει στα δίχτυα του ολοένα και περισσότερα παιδιά τη σήμερον ημέρα», δίνοντας ταυτόχρονα χρήσιμες συμβουλές στις μητέρες για την αντιμετώπιση του ανησυχητικού φαινομένου. Αρκετοί από τους εφήβους είναι εξαρτημένοι από το κινητό τους τηλέφωνο, δαπανούν υπερβολικά πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή παίζοντας on line παιχνίδια και μιλώντας σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ,τα tablets κτλ. Όπως σε όλα τα είδη εθισμού, έτσι και εδώ οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές: Το εξαρτημένο παιδί αποδιοργανώνεται σε όλα τα επίπεδα, ενώ επηρεάζονται όλοι οι τομείς της ζωής του (προσωπικός, οικογενειακός, κοινωνικός, εκπαιδευτικός, ψυχολογικός). Το παιδί που είναι εθισμένο δεν έχει πλέον ενδιαφέρον να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο με τους φίλους του, δεν έχει κοινό σημείο επαφής με τους γονείς του, θα παρατήσει τα σπορ, τα χόμπι, τις εξόδους με φίλους , την ενημέρωση για το οτιδήποτε. Πολλά παιδιά εγκαταλείπουν μέχρι και το σχολείο λόγω του εθισμού, και σε ακραίες περιπτώσεις, έχουν αναφερθεί παιδιά, που έχουν χάσει πολλά κιλά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, λόγω υποσιτισμού, εξαιτίας της εξάρτησής τους.
Τόνισε στις μητέρες ότι ” στην σύγχρονη κοινωνία στην οποία διανύουμε που το διαδίκτυο έχει εισβάλει σε κάθε σπίτι και έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας, θα πρέπει να φροντίζουν για την εκπαίδευση και την ασφάλεια στο διαδίκτυο των παιδιών τους καθώς αυτό τα προστατεύει από τη σύναψη ακατάλληλων επαφών, να χρησιμοποιούν υπηρεσίες ή προγράμματα που τους δίνουν γονικό έλεγχο για το ποιες σελίδες επισκέπτονται τα παιδιά τους, να μπαίνει ένα όριο στον χρόνο χρήσης που ένα παιδί αφιερώνει στο Διαδίκτυο.
Στο τέλος της σύντομης ομιλίας του ευχαρίστησε όλες τις μητέρες για την συμμετοχή τους και εν συνεχεία τον λόγο τον έδωσε στην κ. Φωτεινή Τοπαλίδου για να μας αναλύσει τους τελευταίους στίχους του 16ου κεφαλ. του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, που αποτελεί και το σύνθημα της χρονιάς
“ Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.” – [Αυτά σας τα είπα, δια να έχετε ειρήνην, καρπόν της πνευματικής επικοινωνίας και ενώσεώς σας με εμέ. Εις τον κόσμον τούτον θα έχετε θλίψιν, αλλά να έχετε θάρρος. Εγώ έχω νικήσει τον κόσμον. Και σεις με την ιδικήν μου δύναμιν θα νικήσετε τον κόσμον και θα αναδειχθήτε ένδοξοι θριαβευταί.] “ Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε :Με τα λόγια αυτά προετοιμάζει τους μαθητές Του και προετοιμάζεται ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός λίγο πριν την ολοκλήρωση της αποστολής Του επί της γης, της θυσίας Του για κάθε άνθρωπο, γυναίκα ή άνδρα, δούλο ή ελεύθερο, μαύρο ή λευκό – θυσίας πού έμελλε να αλλάξει τον κόσμο και να τον μεταμορφώσει με το φώς της αγάπης και της προσφοράς Του.
Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· :Η συγκεκριμένη οδηγία, σχετίζεται με την διατήρηση της εσωτερικής ειρήνης των μαθητών. Οι μαθητές λίγο καιρό πριν το πάθος, πρέπει να εξοικειωθούν με την πραγματικότητα και να προετοιμαστούν. Οι μαθητές πρέπει επίσης να είναι προετοιμασμένοι, ότι ο δρόμος πού θα βαδίσουν δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, η θάλασσα της ζωής δεν θα είναι ήρεμη και γαλήνια, αλλά φουρτουνιασμένη. Δηλαδή μπροστά τους θα βρουν θλίψη. Θλίψη: Η σημασία του ουσιαστικού θλίψη βρίσκεται στη Μέση και Παθητική φωνή-, σημαίνει ότι κάτι με πιέζει, δεν με αφήνει ελεύθερο να κινηθώ απερίσπαστος, με δυσκολεύει. Οι Απόστολοι, οι μαθητές του Χριστού και οι πιστοί αισθάνονταν την πίεση της θλίψης και της αγωνίας. Ο Θεός παιδεύει αυτούς για να γίνουν καλύτεροι. Γιατί αποσκοπεί δια της θλίψεως να καταστήσει αυτούς άξιους του ουρανού! Ο ΠΟΝΟΣ, σωματικός ή ψυχικός, από τις δοκιμασίες και τα βάσανα τούτης της ζωής είναι το αναπόφευκτο πικρό ποτήρι του ανθρώπου. Ο πόνος είναι η ίδια η ζωή του. Θάνατοι, αρρώστιες, κατατρεγμοί, διαμάχες, φτώχεια, αποτυχίες, μοναξιά, φοβίες, αγωνίες, πειρασμοί… Πολύς και ποικίλος ο πόνος. Δεν τον δημιούργησε ο Θεός τον πόνο, αλλά μπήκε στη ζωή των ανθρώπων μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, εξαιτίας της αμαρτίας. Ο άνθρωπος παραμένει το αντικείμενο της άπειρης αγάπης του Θεού, που σαν στοργικός και σοφός Πατέρας, χρησιμοποιεί τον πολύμορφο πόνο παιδαγωγικά, για να επαναφέρει τον πεσμένο άνθρωπο στην πρώτη τιμή και δόξα. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, σήκωσε στους ώμους Του μαζί με την αμαρτία και τον πανανθρώπινο πόνο. Έτσι μεταμόρφωσε τον εξουθενωτικό χαρακτήρα του πόνου σε σωτήριο φάρμακο και ανέδειξε τις θλίψεις ως κατ’ εξοχήν οδό θεραπείας, εξαγιασμού και τελειώσεως του ανθρώπου. Από τότε ο Χριστός παραμένει η μοναδική αδιάψευστη ελπίδα των πονεμένων. Τα λόγια Του αντηχούν παρήγορα μέσα στους αιώνες: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11:28). «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33).
Δίχως τον Χριστό τα ανθρώπινα δεινά είναι φορτίο βαρύ και ασήκωτο. Με τον Χριστό ο πόνος μετατρέπεται σε γλυκασμό, η οδύνη σε παράκληση, η αγωνία σε ελπίδα, το άγχος σε υπομονή, ο Γολγοθάς σε Ανάσταση.
Από το σχολείο του πόνου βγήκαν οι πιο φημισμένοι Άγιοι, βλέποντας κάθε δοκιμασία ως επίσκεψη Θεού και αφορμή πνευματικού κέρδους, χαίρονταν στα παθήματά τους, ενώ αντίθετα ανησυχούσαν στις μακρές περιόδους αναψυχής… Όλοι πρέπει να μάθουμε , ότι ο πόνος δεν είναι εχθρός μας αλλά φίλος. Ότι το βάρος της δοκιμασίας δεν είναι η ταφόπετρα, κάτω από την οποία θάπτονται τα όνειρα μας αλλά το απαραίτητο βάρος, που κρατάει το δύτη στο βυθό της θάλασσας, όπου θα βρει τα πολύτιμα μαργαριτάρια!
«Άλλὰ θαρσεῖτε»: όχι απλώς παρηγορείσθε , αλλά έχετε θάρρος εν μέσω των ταραχών και διωγμών του κόσμου τούτου! Πάρτε θάρρος από την Αλήθεια μου, από την Αγάπη μου, από τη μοναδική Νίκη μου! Ο Χριστός δεν μας προτρέπει μόνον – και κατ΄ επανάληψη – « θαρσεῖτε.. μη φοβε҃ισθε», αλλά και εμπνεύει το θάρρος με τη ζωή και τα έργα Του και το σπουδαιότερο ότι μεταδίδει πλούσιο «πνεύμα ισχύος »στους πιστούς όλων των αιώνων! Αφού ενίκησε κατά κράτος «τον άρχοντα του σκότους του αιώνος τούτο», τον νίκησε και για λογαριασμό μας.
- Τι είναι το Θάρρος; Είναι η δύναμη και η αφοβία της ψυχής. Η τόλμη ενώπιων των κινδύνων, η αντίσταση στα εμπόδια που παρεμβάλλονται στη ζωή μας, η υπέρβαση των δυσκολιών που μας πολιορκούν. Είναι το ψυχικό κουράγιο, η πνευματική παλληκαριά, ο ηρωισμός, μπροστά σε οποιαδήποτε απειλή, θλίψη ή φόβητρο. Είναι η ψυχική αντοχή μπροστά στους πειρασμούς και στις πιέσεις των άλλων. Είναι το θάρρος η ζωντανή ελπίδα, πως όσα παθήματα κι αν υποφέρουμε τώρα, δεν ισοσταθμίζουν τη δόξα που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον( Ρωμ. Η, 18)
- Που χρειάζεται το θάρρος σ’ εμάς σήμερα; Θάρρος μας χρειάζεται για να εκπληρώνουμε τα καθήκοντα μας, για να υπάκουμε πάντοτε στη φωνή της συνειδήσεως μας, να μην σκύβουμε μπροστά στο υλικό συμφέρον και στην πίεση των ισχυρών, να υφίσταμαι ακόμη και θυσίες προκειμένου να μένουμε πιστοί στις αρχές μας, να λεμέ και νεάζουμε την αλήθεια, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, να ενισχύουμε τους αποθαρρυμένους αδελφούς μας, να δίνουμε έντονη την διαμαρτυρία μας μπροστά στην αδικία, την εκμετάλλευση, την ποικίλη ανομία και ν’ αποτελούμε την εξαίρεση στο σημερινό κόσμο που όλος ̓εν τ҃ω πονηρ҃ω κε҃ιται.
Γι αυτό μετά την προτροπή «ἀλλὰ θαρσεῖτε», προσθέτει: « Ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον »:Το « Ἐγὼ» Του Θεού σηκώνει επάνω της το βάρος της Θεότητας, της δυνάμεως, της Αγάπης, της αλήθειας –ένα« Ἐγὼ» χωρίς λάθη, χωρίς αδυναμίες, χωρίς εγωιστικές επιδιώξεις. Ο Κύριος δεν διακηρύσσει απλώς ότι υπάρχει και δεν ζητάει από μας μόνο πιστή στην ύπαρξη Του, αλλά προσθέτει κάτι το ουσιωδέστερο: Υπάρχει ως Οδός, ως Αλήθεια, ως Ζωή……..«Νενίκηκα»:Εγώ νίκησα, μα για λογαριασμό σας έγινε η νίκη. Στη νίκη μου έχετε μερίδιο. «Τὸν κόσμον»: Της αμαρτίας, της ψευτιάς, του σκότους. Τον κόσμο μέσα σας (πάθη, αδυναμίες, ελαττώματα, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς). Τον κόσμο γύρω σας( ανθρώπους αμφίβολης ποιότητας, ιδέες σαθρές, σειρήνες ελκυστικές, παντός είδους είδωλα).
Το φετινό μας σύνθημα είναι «θαρσεῖτε» γιατί «ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμο». Ο πιστός καλείται να ξεπερνάει το φόβο του και την θλίψη που του επισυμβαίνει, και με νηφάλια κρίση, προσευχή, μελέτη της Αγίας Γραφής και των πατέρων της Εκκλησίας μας να παίρνει θάρρος και να ατσαλώνει τη δύναμή του .Με την προστακτική – εντολή του Κυρίου μας. Θαρσεῖτε. Λάβετε θάρρος και αλλάξτε ζωή και συνήθειες. Χωρίς αγώνα δεν υπάρχει σωτηρία. Και για να αρχίσει ο αγώνας χρειάζεται ο αγωνιστής να έχει θάρρος. Απ’ αυτήν την αποθάρρυνση τρέφεται σήμερα το κακό που κυριαρχεί στον κόσμο. Και για όσους νομίζουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος γιατί είναι εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδα, να στραφούν –και να βοηθήσουμε και μείς να στραφούν-στη μόνη λύση του αδιέξοδου τους που είναι ο Θεός. Αυτό είναι το πραγματικό ευαγγέλιο, το καλό μήνυμα. Ο πιστός πρέπει να πιστεύει ότι ο Χριστός δεν είναι οποιοσδήποτε αρχηγός που απλώς δίνει εντολές. Είναι ο Θεάνθρωπος και Λυτρωτής μας και η διακήρυξή Tου «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμο», έχει εξασφαλισμένη τη θριαμβευτική έκβαση. Προϋπόθεση, να αγωνιζόμαστε πάντα στο πλάι του με σύμβολο το σταυρό Του. Ο Χριστιανός που ζει αυθεντικά και γνήσια τη ζωή του Άγιου Πνεύματος είναι παιδί του Θεού, αδελφός του Χριστού, ο ναός του Άγιου Πνεύματος. Είναι το φως του κόσμου. Είναι το αλάτι της γης. Είναι πόλις επάνω Όρους κειμένη. Είναι ότι ευγενέστερο έχει ο κόσμος. « ῞Οπερ ἐστι ἐν σώματι ψυχή, το҇υτ’ ἐστιν ἐν κόσμω Χριστιανοί».( προς Διόγνητον επιστολή).
